Het weer

Het weer in Shanghai is erg wisselend. Gisteren scheen de zon en was het koud, vandaag is het saai grijs maar een stukje warmer (de temperaturen op onze website kloppen niet). Het weekend was erg mistig. Vanuit ons appartement zagen we alleen witte lucht, heel veel wit, met ergens heel af en toe een stukje gebouw. We zaten dus letterlijk in de wolken. De dagen daarvoor heeft het gesneeuwd. Bijzonder dat wij dat mogen meemaken, het schijnt 20 jaar geleden te zijn dat het hier zo heeft gesneeuwd. Erg leuk was het niet. “Heerlijke” natte sneeuw was het, die veel te hard naar beneden valt. Vriezen deed het ook, het zwembad was dichtgevroren. Voordeel hiervan... de zwembadschoonmakers hebben weer werk, de bodem is namelijk helemaal zwart. Er is dan ook alweer hard gesopt om het weer blauw te krijgen. Grappig want ze zetten er een automatisch schoonmakertje in (een machine, geen chineesje) die alsmaar rondjes maakt tot dat het hele zwembad schoon is. Hij is nu nog steeds bezig.

Odette en ik hebben veel binnengezeten. Wat ons dan wel weer de gelegenheid gaf om wat vaker in de speelhoek aanwezig te zijn. Odette heeft daar geoefend met traplopen, dat kan ze in ons appartement niet. En ze heeft zich lekker laten duwen op een driewieler, wat ze erg leuk vindt. Ook staat er een tafeltje die Odette gebruikt als een soort van rollator waardoor ze kan lopen, zo grappig! En de ballenbak, die eerst een beetje eng was, is nu helemaal favoriet. Ik heb weer wat gesprekken gevoerd met enkele Japanse dames, moeders, tantes of ayi’s (je weet het hier nooit) van het grut wat ook in de speelhoek speelt.

We hebben ook nog wat aan onze sociale contacten gewerkt. Lekker geluncht bij het stel waar we meer contact meer hebben en een nieuwe Nederlandse collega uitgenodigd om hem een beetje wegwijs te maken in Shanghai. En dan kan het zomaar gebeuren dat je op zondagmiddag met een kerel je ervaringen met borst/kolfapparaten aan het delen bent.... Deze "kerel" gaat daar namelijk mee aan de slag voor Philips in China.
Ook hadden we deze week een etentje met Rogier’s leidinggevende hier. Ik mocht ook mee en daarom ging Odette ook mee. Een beetje raar vond ik dat wel, maarja, we hebben hier geen oppas dus het moest. En zo heb je weer eens wat andere gesprekken, haha. Een gezellig etentje in een Chinees restaurant, met nog twee andere collega’s, die ik ook al eerder ontmoet had. De entree was bijzonder: een lange gang met een smal pad, langs de kanten zwommen vissen.
Het eten was lekker Chinees, maar gelukkig was de soep troebel genoeg om niet de bodem te kunnen zien, ik heb dus geen kippekoppen of drijvende kippentenen gezien. De bouillon van deze soep is namelijk echt heel lekker (maar niet als je wordt aangekeken door een kippekop). En er wordt zoveel geserveerd dat het onmogelijk is om alles op te eten, iets laten staan is dus geen probleem. Verder zou het eten niet zo pittig zijn... maar ik heb geregeld met een oververhit hoofd aan tafel gezeten. Zoals met alle etentjes tot nu toe: zodra iedereen klaar is met eten is het afgelopen. Niet natafelen, een toetje of nog een kopje koffie, nee gewoon de rekening betalen en naar huis.

Rogier heeft nog een annual dinner gehad. Wederom een megaspektakel! Waarin iedere groep een geweldig optreden had georganiseerd. Die mensen hier blijven je verbazen.... In Nederland kunnen we/ de werkgevers nog wat leren van deze feestjes en de hoeveelheid ervan :)
Momenteel zit Rogier voor een week in Nederland. Odette en ik zitten dus even helemaal alleen aan de andere kant van de wereld (haha, zo klinkt het heel veel zieliger dan het in werkelijkheid is, al is het wel een beetje saai nu hier..). Ik begin nu wel te merken dat Nederland steeds meer in beeld en in mijn gedachten komt. Ik begin weer te verlangen naar de meest normale zaken. Rustig een rondje buiten lopen, boodschappen doen in een overzichtelijke winkel, gewoon weer normaal koken.....hmmmm. Eten bestellen is heel makkelijk maar komt me ondertussen echt de neus uit. Afgelopen weken heb ik dan ook veel gekookt. Mijn huisgenoten (lees: Rogier en Odette) kunnen dat alleen nog niet erg waarderen.... beetje jammer dus. Met dat weer van afgelopen weken zou je in Nederland de auto instappen en even naar iets of iemand toe rijden, dat kan ik hier niet.
Maar het aftellen is begonnen. Tegelijkertijd is het ook wel heel dubbel, weer lekker naar huis betekent ook weg uit Shanghai en afscheid nemen van een heel leuk, relaxed leventje....

Volgende week is het Chinees Nieuwjaar, al snel daarna komen mijn twee broers hierheen en één dag na hun terugvlucht vliegen wij naar Nederland. We kunnen net het staartje van carnaval meepikken!