Het werk en de kapper

Weer een weekje voorbij. Jullie merken het, ik heb steeds meer te doen (en maak steeds minder mee), dus ook steeds minder berichten. Maar natuurlijk blijven we jullie gewoon op de hoogte houden.
Het leventje begint hier wat ‘normalere’ vormen aan te nemen en de regelmaat is redelijk aanwezig/terug. Rogier vertrekt rond 7.30u vanuit huis en wandelt dan een minuut of 5-10 (afhankelijk van de stoplichten) naar de pendelbus van Philips. Deze touringcar is speciaal voor Philipsmedewerkers hier uit de buurt, of voor medewerkers die hier uit de metro stappen. De bus doet er 30 -45 minuten over om naar Philips te rijden. Op de terugweg rijdt deze bus op drie verschillende tijdstippen, dus is er bijna altijd wel een mogelijkheid om mee terug te reizen.
Het leven van een Nederlandse huisvrouw en moeder in Sjanghai zonder ayi (hulp) is niet zo anders dan dat in Nederland. Tussen het eten en slapen door, doen Odette en ik boodschappen, maken een wandelingetje of vermaken ons thuis (afwassen, wassen) of in de speelhoek van ons appartementen complex (andere kinderen, ballenbak, glijbaan). Maar tot nu toe vind ik het nog heerlijk en vermaak ik me wel.

Tussen 19.00 en 20.00 komt Rogier terug van zijn werk. Vaak met hele verhalen over de andere manier van werken en die ‘rare’ mensen hier. Ik zal Rogier eens vragen een stukje te schrijven over zijn bezigheden hier. Maar nu alvast een korte indruk die ik heb over zijn werk.
In het dagelijks leven lijken zaken redelijk ongepland en op het laatste moment te gaan. Aan het eind van de dag wordt hem bijvoorbeeld doodleuk verteld dat hij morgen aanwezig dient te zijn bij een afspraak. Zaken daarvoor voorbereiden (Met wie hebben we een afspraak? Wat komt deze persoon hier doen? Wat moeten wij hem/haar vertellen?) is dan bijna niet meer mogelijk. En, aan het begin van een vergadering wordt in 20 minuten opdrachten (en bevelen) uitgedeeld aan mensen, die aan het eind van de week afgerond moeten zijn, dat soort zaken. Zo is er ook een soort “corvee” lijst waarop staat wie, wanneer met welke gast uit het buitenland moet gaan lunchen of dineren. Rogier is maandagavond ‘de klos’.
De scheiding werk/privé is hier veel minder aanwezig, lijkt het wel. Er worden gewoon bepaalde zaken van de werknemers verwacht, zoals dus nu bij Rogier dat hij maandagavond tijd heeft/maakt om te dineren met de gasten. Als je net op maandagavond andere bezigheden hebt, hebben die gewoon pech, daar wordt niet over gesproken.
Zo hebben wij komend weekend een ‘family-day’, ook van Philips Shanghai. Het hele gezin ‘dient’ hierbij aanwezig te zijn (vinden wij niet erg hoor). Op zaterdagochtend worden we om 8.30u verwacht bij de opstapplaats van de bus, gelukkig bij ons in de buurt. Dan gaan we met de hele afdeling, partners en kids (totaal 36 kinderen) twee dagen op pad, inclusief hotelovernachting! Ik ben in ieder geval erg benieuwd.
Kortom: Werken (en wonen) in een andere cultuur is ontzettend leerzaam en ook interessant om eens je eigen werkplek en werkwijze in Nederland te kunnen reflecteren.

De avonden zijn hier zo om, wanneer Rogier terug is van zijn werk, bestellen we meestal wat eten. Dat doet er vaak een uur over om bezorgd te worden (laatst 2,5 uur, die hebben we maar geannuleerd). Sinds we in ons appartement zitten hebben we vooral de bezorgservice uitgeprobeerd, hihi. Het is echt heerlijk om ’s avonds de menukaart/ het internet erbij te pakken en eens te kijken uit welke keuken we nu weer gaan eten. Er is volop keuze: Italiaans, Duits, Thai, Japans, Chinees, Frans, Amerikaans, het is er allemaal. Zelfs Mc Donalds bezorgd tot aan de voordeur. Maar ook dat, sorry, gaat inmiddels wel een beetje vervelen....
Mijn, zelfbedachte, opdracht voor de komende week is te kijken naar maaltijden die we zelf kunnen bereiden. Voor Odette heb ik al allerlei groenten en fuit gekookt en bereidt.
De supermarkt is hier erg groot, twee verdiepingen, en heeft weer vanalles in de schappen liggen. Van etenswaar tot kleding en massagestoelen (waar volop op wordt geslapen!). Maar een echte avondmaaltijd heb ik nog niet bij elkaar kunnen toveren. Hopelijk komt dat dus komende week.
Vlees is er in overvloed in de supermarkt, maar echt nog niet aan mij besteed....bbrrrr. Jammer voor Rogier dus, maar die komt wel aan zijn trekken bij de bezorgdienst :)
Wat we ook nog moeten en willen gaan ontdekken is de fitness-ruimte. Deze ziet er mooi uit, maar we zijn er nog niet aan toegekomen hier ook echt gebruik van te maken. Dat moeten we dus ook eens gaan inplannen. Ook doordat we niet zelf koken hebben we een beetje het gevoel dicht te slibben. Op zich moet dat reuze meevallen omdat we vrij gezond eten, maar eens keertje flink los gaan op de apparaten kan natuurlijk nooit kwaad.

Ook heeft Rogier de kapper hier uitgeprobeerd. Een hele belevenis, zoals eigenlijk alles hier voor de eerste keer is. Voor elke activiteit is personeel. Zo is er een hostess die de deur voor je open doet en je naar je plek wijst, iemand die je haren wast, iemand die je een hoofd en nekmassage geeft, iemand die je haren knipt (de echte kappers/ knippers zijn allemaal mannen), Rogier had daarnaast nog een Engelstalig persoon die het voor hem vertaalde, verder heb je nog iemand die alle handelingen op een bonnetje schrijft, iemand die het bonnetje naar de kassa brengt en iemand die het uiteindelijk afrekent. Vandaar die lage werkloosheidcijfers???
Grappig detail is de rekening, die was gemiddeld 3x zo hoog als in Nederland. Maar dat komt waarschijnlijk vooral door de bijzondere behandeling die Rogier aan zijn hoofdhuid heeft laten doen. Hij kan er voor de komende maanden in ieder geval weer mee vooruit....ofzo.
Een paar dagen na Rogier was Odette aan de beurt. Dat haar..... haha, nu moest er echt toch echt een professional voor aan de pas komen! Ik vond het vooral erg schattig hoe Odette werd afgeleid door de hulpjes van de kapper. Zij kregen zijn mobiele telefoon en mochten foto’s en filmpjes aan haar laten zien. Minder schattig was wederom de rekening: omgerekend 30 euro voor 10 minuten knippen!!! Maar bij thuiskomst en overleg met Rogier bleek dat ook Odette erg toe was aan een hoofdhuid behandeling, ‘toevallig’ dezelfde als haar vader (zou het in de familie zitten???) , deze mini flesjes (30 ml) die ik mee ‘kreeg’ bleken per stuk ruim 14 euro per stuk te kosten, haha. Het knippen zelf maar 1 euro.....tja weer wat geleerd laten we maar zeggen!

PS. Foto's van de Expo staan bij het vorige verslag/ in het fotoboek.