De balletjes.....

Ja hoor, de zweedse balletjes van Ikea smaken in Sjanghai hetzelfde als in Eindhoven! En ook de Ikea zelf is eigenlijk precies hetzelfde als in Nederland. Een gekke gewaarwording. We hebben een ledikantje en een kinderstoel voor Odette gekocht, het leven wordt steeds ‘normaler’.
Nog meer zaken die “net zoals thuis zijn”: zuurkoolstampot! Het smaakte (bijna) net als thuis! Toch is het hier absoluut nog geen stampotten weer: een graadje of 20-25. Jullie mogen nog even jaloers zijn.... zodra de winter komt wordt het hier heel (water)koud, en dan verlangen wij vast weer naar de Nederlandse winters. De afgelopen dagen is het wel harder gaan waaien, dus voelt het net wat frisser aan. Wel geteld 1 keer hebben wij hier nu ons vest aangetrokken, tot nu toe dus nog gewoon lekker t-shirtjes weer! Dit weekend helaas heel veel regen. Gisteren meteen weer wat geleerd: met regen niet met de taxi rijden! Vanaf ons appartement kan je de portier vragen een taxi te bellen (dan gaat er een mannetje in de regen staan die een taxi aanhoudt), dus de heenweg ging perfect en droog. Terug was een heel ander verhaal. Eerst hebben we bijna een uur in de regen naar volle taxi’s staan zwaaien, dat werkte niet. Een kopje koffie en chocolade taartje later weer een poging gewaagd, helaas ook geen succes. Dan maar een stukje lopen, nog steeds door de regen. Het mocht allemaal niet helpen, we zijn maar naar huis gelopen.....(bijna een uur door de regen gebanjerd).

We hebben inmiddels de EXPO bezocht. Tja, wat moeten we daar over zeggen.... de huishoudbeurs is er niks bij? De EXPO is groooooot en heel druk, zelf op woensdagmiddag/avond (vorig weekend waren er bijna 1 miljoen bezoekers op zaterdag, er werd dan ook geadviseerd een andere dag te komen). De paviljoens zijn groot, heel groot. Het ene land trekt nog meer truccen uit de kast dan het andere.
Vanwege de drukte hebben wij helaas maar 1 paviljoen bezocht, de gemiddelde wachttijd was 4 uur, daar hadden wij geen zin in. We zijn in één rechte lijn naar het paviljoen van Nederland gelopen. En tja... wat moeten we daar over zeggen.... Het was heel anders dan de andere landen. Waar andere landen een erg gesloten paviljoen hebben, is dat van Nederland open. Rogier vond het heel erg lelijk, een kermis attractie. Wellicht juist daarom wel toepasselijk voor Nederland? Het had van alles een beetje en leek zich aan vanalles en iedereen aangepast te hebben. Het paviljoen is gebouwd in de vorm van een “8” het geluksgetal van China, bovenop een lotus bloem (ook Chinees), aan de buitenkant veel lichtjes (vandaar de kermis). Aan beide kanten van het brede looppad stonden witte huisjes waar je in kon kijken door een raam, in deze huizen stond vanalles en nog wat over Nederland (DJ Armin van Buuren als etalagepop, een brandweerpak dat waarschuwt als het te warm wordt, delftsblauw, en nog veel meer), niet alles hiervan was even bekend voor ons.
Maar het was dus druk en toeristisch, ook wij als lange witte mensen waren een attractie voor alle niet-Sjanghai-nezen: een drukte rondom de kinderwagen en dit keer was ook Rogier de klos en mocht op de foto met een van zijn fans! (Hij heeft Odette nog ‘ingezet’ maar ze wilden echt alleen met hem op de foto!).
Na wat uurtjes rond slenteren, eten en heel veel foto’s maken vonden wij het wel weer welletjes. Het is vooral leuk om een indruk te hebben gekregen van dit evenement en om te kunnen zeggen dat je er bij bent geweest, verder hebben wij niet zo veel met deze drukke toestanden. Foto’s volgen nog.
De taxirit terug naar huis verliep verre van soepel: ‘we’ waren verdwaald, dat was lastig. Uiteindelijk lopend verder gegaan: wij hebben geen taxichaffeur nodig om thuis te komen!

Samen met Odette ben ik ook op de thee geweest bij Nederlandse ‘Philips’ mensen (de vrouw van een collega van Rogier) die hier al bijna 3 jaar wonen. Odette kon gezellig met hun dochtertje spelen (nog geen 2 jaar oud en nu al drie talen ‘praten’!). En met het vele speelgoed dat ze daar hadden (weer eens wat anders dan die paar boekjes die ze zelf heeft, arm kind). Het was erg leuk om eens bij een echte ‘expat’ thuis te zijn. Wauh, wij hebben niks te klagen, maar zij...... poeh, een gezellig ‘huis’ op de 25ste verdieping met dakterras en eigen meubels. Ze wonen in een compound. Een soort hofje, maar dan niet met huizen maar met flatgebouwen van 25 verdiepingen hoog. In het midden een buitenzwembad, (binnen en buiten) speeltuin en klein parkje. Ze hebben een ayi (hulp en oppas) in huis wonen, zij maakt onder andere elke dag Ice-tea, erg lekker (voor de lolbroeken onder ons: dat is wat anders dan thee uit de koelkast!). Naast dat het erg leuk en gezellig was heb ik ook veel boeken, tips en adressen gekregen om Sjanghai te verkennen en mezelf te vermaken. Erg leuk dus. Ik kan de komende weken en maanden vooruit.

Tevens hebben Rogier en ik onze Chinese lessen geregeld. Rogier krijgt tweemaal in de week een uur les na werktijd, op zijn werk. Ook ik krijg twee keer een uur, maar mijn docent komt aan huis, zo kan Odette lekker slapen als ik les krijg. Ideaal! Waarschijnlijk starten de lessen komende week. Ik ben vooral erg benieuwd of mijn talenknobbel zich ooit nog ‘ontpopt’.....