The Chinese way of living.....

Verjaardag vieren op z’n Chinees was geslaagd. De taart was heerlijk, het leek erg op de ‘rol’ die mijn oma vaak maakt, helaas geen aardbeien maar chocolade. Natuurlijk is de rol van oma veel lekkerder maar dit was een goed alternatief. ’s Ochtends heb ik heel gezellig slingers opgehangen, je moet toch wat. Als verrassing kwam Rogier in zijn lunchpauze een cadeautje brengen, erg leuk! ’s Avonds hebben we lekker gegeten bij een Spaans restaurant met live muziek. Samen met al jullie berichtjes (waarvoor dank) was het een hele leuke dag.
Mijn 30ste levensjaar (oef.. wat klinkt dat oud!) beginnen we maar met een nieuw verslag:

Na een aantal weken in een hotel te hebben geleefd moest er toch echt kleding worden gewassen. Ook dat is weer een hele ervaring in het Verre Oosten! Wij heel demonstratief de wasmand in de badkamer gevuld en in het midden van de badkamer gezet.... stond er gewoon nog bij terugkomst. Dus maar een bezoekje aan de receptie, zij belden meteen de wasmevrouw, die vertelde dat ze onze was niet kon vinden.....apart. Ik naar deze mevouw toe om haar onze overvolle wasmand aan te wijzen. Blijkt er een heel procedé te zijn om te wassen, dat wisten wij natuurlijk niet. Maar met een beetje hulp van de wasmevrouw is het gelukt. Grappig hoe je met veel handen en voeten werk toch redelijk met elkaar kan communiceren. Aan het eind van de dag lag onze kleding perfect gewassen, gestreken, gevouwen, gelabeld en in een cellofaan ingepakt op ons bed: zo goed als nieuw! Jammer dat we deze wasmevrouw niet mee kunnen nemen naar huis, al past ze zeer waarschijnlijk wel in een van onze koffers...

Terwijl Rogier aan het werk is, hebben Odette en ik een paar dagen rust. Rustig opstaan, uitgebreid ontbijten (Odette verzorgd een showtje in de ontbijtzaal: alle chaggerijnige Chinezen weer vrolijk!). Daarna kruipt Odette terug in haar tentje voor een dutje, ik kruip achter de pc om wat aan te rommelen. Vervolgens eten we op de kamer onze lunch en gaan we even naar buiten zodat de ‘cleaning service’ haar gang kan gaan. De ene dag zitten we een uurtje in het park, de andere dag gaan we naar de supermarkt. Vervolgens weer terug naar het hotel, even samen spelen en hup, Odetje weer naar haar bedje!
De muren komen nog niet op me af, maar ik heb wel zin in ons appartement, met nieuwe omgeving, dichter bij het centum. Alleen, zonder Rogier, naar het centrum gaan doe ik nu niet, het is een heel gedoe om in de taxi te stappen in mijn eentje met Odette en een kinderwagen (bestaande uit 3 stukken, die allemaal ingeklapt moeten worden). Ook zijn er in het centrum veel trappen en wordt er niet altijd rekening gehouden met kinderwagens. Ik zit er aan te denken om eens het voorbeeld van hier, kinderen worden altijd op de arm gedragen, maar eens op te volgen. Al ben ik bang dat zowel Odette als ik dat niet leuk gaan vinden, misschien maar eens op zoek naar een drager, of een andere oplossing.
Toch zijn we erg blij dat we de kinderwagen hebben meegenomen, thuis gebruikten we hem al veel, hier wellicht nog meer. Juist door zijn grootte en zijn off-road vaardigheden rijdt het heerlijk over de hobbelige stoepen en straten van Sjanghai, en Odette kan er een dutje in doen omdat we niet altijd op tijd terug zijn voor een middagslaapje.
Onze ‘verhuizing’ is trouwens weer verzet. Zaterdag zouden we eigenlijk gaan maar ja...die Chinezen he..... ze werken heel hard maar niet als het ons uitkomt. Zaterdag komt ons appartement vrij, maar ze hebben 2 dagen nodig om de boel op te kunnen leveren. Maandag, 18 oktober dus, kunnen we er waarschijnlijk in. Tja, het zal ‘the Chinese way of living’ wel zijn. We leggen ons er maar bij neer.....Wel gaan wij er natuurlijk vanuit dat we dan ook een super-schoon-spliks-splinter-nieuw-kraak-helder appartement in gaan maandag (of dinsdag, woensdag, donderdag, vrijdag....).
Inmiddels hebben we te horen gekregen dat een soort gelijk appartement, met hetzelfde uitzicht alleen op een hogere etage, zondag al klaar is. Dus, zeer waarschijnlijk, je weet het nooit hier, gaan we zondag over. Wij moeten het eerst nog eens zien. Julie horen het wel.

Afgelopen week zaten Odette en ik in het park, vlakbij het hotel, In dit park staan fitness toestellen. Mensen die niet naar de sportschool kunnen, kunnen hun fitness/cardio/turn oefeningen dus doen in het park! Veel mannen komen in hun nette pak even wat oefeningen doen, erg grappig om te zien. De eerste volwassenen op de wip zijn al gesignaleerd, erg apart! Ook in de andere parken die we hebben bezocht werd veel gesport en bewogen. Hardlopers/ joggers zie je hier weinig, wel (veelal ouderen) die dansen of aan ‘tai chi’ doen.

Ook hebben we weer een bezoek gebracht aan het centrum. Weer door over-de-top winkelcentra gelopen maar ook naar de ‘fake market’. Alles wat je daar koopt is nep en nagemaakt. Binnen is het erg warm en chaotisch, door vrijwel iederen verkoper wordt je aangesproken, het deed me echt denken aan de toeristische straatjes van Italie, Turkije of Egypte. Dit keer hebben we niks gekocht, maar we gaan zeker een keer terug om kleren te kopen, zeker voor Odette hebben ze geweldig spul! Ook kinderspeelgoed, horloges en tassen hebben ze er in overvloed. Voor diegene die ons komen bezoeken: neem een extra lege koffer mee! Haha.
Buiten, op straat worden in het centrum hele kleine konijntjes verkocht (ook de honden lijken hier trouwens veel kleiner dan in Nederland), in een heel klein kooitje, met handvat. Veelal worden deze konijntjes voor kinderen gekocht, maar wat er thuis verder mee gebeurt weet ik ook niet......ik kan wel wat raden.

Over eten gesproken....., we eten stiekem toch vaak wel erg lekker. Laatst hebben we in een groot restaurant, met zeer mooi aangekleedde bediening en ambience heerlijk zitten smullen van verschillende gerechten. Geen “rare” dingen gegeten maar gewoon lekker; knapperige groente, rijst, noedels, in bladerdeeg verpakt vlees, wraps, ‘beef’ met saus. Echt heerlijk. Grappig om vervolgens een rekening van 15,- euro pp te betalen.

Regelmatig wordt er flink vuurwerk afgestoken, ook vlakbij ons hotel, van die lekkere 1000 knallers (die we kennen van de “Hollandse Chinezen” met oud&nieuw). We zijn er inmiddels achter dat deze zijn bedoeld om de kwade geesten te verjagen.... hmmm
Van enige religie merk je hier trouwens helemaal niks. Geen gesluierde vrouwen, geen zwarte kousen, geen biddende boedda’s....helemaal geen religies lijkt het wel. Ook is er nauwelijks verschil tussen mannen en vrouwen, iedereen is gelijk, doet hetzelfde beroep. Emancipatie is/lijkt gewoon niet nodig. Ik heb ook nog geen vrouwen nagefloten zien worden, vrouwen dragen super mini rokjes, lange broeken, trainingspakken, mantelpakken; alles kan!