Nog 1 week in het hotel

Wat is het toch leuk om jullie reacties te lezen, ga zo door!

Het is nu zondag, vanmiddag hebben we weer afgesproken met Dennis, de broer van mijn collega (Elke). Waarschijnlijk gaan we naar de “fake market”, ik ben benieuwd met hoeveel nep spul we terug komen!
De laatste dag van Rogier’s vakantie hebben we besteed aan het aanschaffen van een nieuwe camera. Het was even zoeken, zoals we inmiddels wel gewend zijn. We bevonden ons op het drukste kruispunt van Sjanghai. Uiteindelijk kwamen we er na een kopje koffie en thee achter dat we ons al in het juiste winkelcentrum bevonden. Tientallen, zo niet honderden kleine winkeltjes besloegen een gedeelte van de eerste en tweede verdieping. Eigenlijk teveel en te overdonderend om een geschikte verkoper te vinden om ons een camera ‘aan te smeren’. We hebben maar gewoon wat rondgelopen en een winkel uitgezocht. We zijn vast ontzettend opgelicht, want we hebben voldoende betaald voor onze nieuwe aanwinst, maar we zijn er ontzettend blij mee. Binnenkort dus hopelijk nóg mooiere foto’s op de site!
Odette dient in de tussentijd als fotomodel, dat doet ze graag!

Rogier heeft inmiddels weer 2 dagen gewerkt, in totaal dus al bijna een week(!) Ondanks dat het nog vooral opstarten, aftasten en ontdekken is, beginnen een aantal zaken al duidelijk te worden.
Er is een collega aangewezen om Rogier in te werken en de weg te wijzen. Maar laten we zeggen dat ze elkaar nog even moeten vinden.....Tijdens de allereerste lunch was deze meneer opeens weg en moest Rogier zelf de weg maar zien te vinden. Ook met het aanvragen van zaken als telefoon en computer bestond er veel onduidelijkheid. We hebben hier echt te maken met een andere cultuur!
Voor de hand liggende dingen, zoals een printer aansluiten of instellen, dient niet door Rogier gedaan te worden, hier hebben ze andere mensen voor.
Ingewikkeldere zaken, juist de zaken die Rogier zou willen weten, worden niet genoemd en komen toevallig boven tafel. Zoals de hierarchische verhoudingen onder collega’s. Het is bijvoorbeeld ongebruikelijk om als ‘hogere’ op een ‘lagere’ stand te stappen. Op werkdag 5 kwam Rogier erachter dat er nog een persoon in zijn groep zit, deze ‘lagere’ was nog niet aan hem voorgesteld....
Ook is er veel verschil in kwaliteit van mensen. De ‘hogere’ is niet per definitie effectiever of kwalitatief beter beter (naar westerse/Rogier’s maatstaven), er zit veel verschil in diepgang en type vragen die men stelt.
Met een Nederlandse collega die hier al 2 jaar woont en werkt heeft Rogier nu een vaste lunch afspraak om de verschillen en onduidelijkheden van deze, voor ons nieuwe, cultuur te bespreken om zo effecient mogelijk te kunnen werken.
Maar... het eerste uitstapje van het werk staat gepland! Eind oktober is er een ‘family-day’ met verschillende activiteiten. Rogier heeft zijn kledingmaten al door moeten geven, ben benieuwd wat voor ape(n)-pakkie hij krijgt aangemeten! Odette en ik zijn ook uitgenodigt en gaan dus gezellig mee.

Tot nu toe vermaken we ons dus eigenlijk wel prima. De vrije uurtjes besteedt Rogier vooral aan het leren van de Chinese taal. Het boekje valt bijna uit elkaar maar Rogier kan zich al een beetje verstaanbaar maken. De taxichauffeurs brengen ons naar de juiste lokatie en ook met serveersters kan Rogier overweg (dit keer geen sexy jurkjes, dus ook geen foto).
Zo zaten we gisteravond te eten en wilde we vragen of ze het potje eten voor Odette wilde opwarmen. Helaas sprak de serveerster helemaal geen Engels en snapten ons totaal niet. Verder dan het woordje “brand!” en “hete pepers” kwam ons boekje helaas niet. Uiteindelijk kwamen we eruit met de vertaalfunctie van haar mobiele telefoon, slimme vondst deze serveerster! Toen we het potje al 5 minuten kwijt waren, begonnen wij ons lichtelijk zorgen te maken over de temperatuur ervan..... even opwarmen duurt geen 5 minuten. Rogier heeft toen in zijn beste Chinees gezegd dat het niet te lang hoefde te duren, dat werd goed begrepen. Knappe kerel hè? Ik kom momentel nog niet veel verder dan Ni Hao (goededag) en Xiexie (dank u wel), maar ik gebruik Odette gewoon als charme-offensief, dat helpt ook. Ik heb namelijk helemaal zelf een SIM kaart gekocht. Nu hebben Rogier en ik beide een telefoon en kunnen we elkaar dus ‘eindelijk’ weer eens bellen. Wel makkelijk mochten we elkaar hier ooit eens kwijtraken.

We zijn hier al een paar keer gewaarschuwd voor mensen die ons zouden kunnen uitnodigen voor een kopje thee, dit moeten we vooral NIET doen, dat zijn overvallers die op ons geld uit zijn! Oei, dachten we ons hier zo veilig te voelen....
Bij navraag blijkt het om een overval van zacht Chinese aard te gaan: toeristen worden aangesproken en uitgenodigd voor een kopje thee. Hiervoor vragen ze dan veel meer geld dan een kopje thee normaal gesproken kost, dus geen centen of euro’s maar misschien wel (omgerekend) 20 euro!!.... en dan ben je dus ‘overvallen’.....
Over geld gesproken, men is hier niet gewend fooi te geven of te krijgen, erg fijn. Je betaalt de rekening en klaar. Als mensen je helpen doen dat omdat ze dat willen en niet omdat ze er geld voor willen krijgen (zoals we in Egypte heel veel meemaakte). Echt een verademing!
Van het feit dat de lucht hier heel slecht zou zijn merken we weinig. Bij het weerberichtje op deze site staat vaak alleen maar een zonnetje, dat klopt dan weer niet helemaal. De zon schijnt niet de hele dag, hij schijnt geregeld, maar ook vaak achter een laag wolken (of zou dat de smok zijn?).

Zoals het er nu uitziet gaan we ‘pas’ 16 oktober over naar ons nieuwe apartement. We zitten dus nog een week in het hotel. Op zich niet erg want het hotel is heerlijk. We hebben een heerlijke kamer(s), ons bed is lekker zacht (we horen verhalen over hele harde bedden hier), het ontbijt is echt prima en we hebben een grote supermarkt op loopafstand. Ook Philips is op 5 minuten lopen. Wel jammer dat we nog een week uit onze koffers moeten leven en nog een week niet zelf kunnen koken. Odette moet dus nog een week fijn gemalen prut eten, hopelijk went ze er niet te veel aan, en in haar ‘tentje’ slapen. Ook mijn verjaardag zal ik in het hotel moeten vieren. Ik ga eens kijken of ze ook slingers en taart in ‘onze’ supermarkt hebben, we gaan er natuurlijk wel een feestje van maken!
Zodra we in ons appartement zitten, ga ik de plaatselijke Ikea (!!) eens bezoeken. Ik ben erg benieuwd hoe deze eruit ziet en of ze er gehaktballetjes hebben!