Begin van de 2de week

Het is ons gelukt zelf een taxi te nemen! Zonder hulp hebben we een stukje stad ontdekt.
Lekker gegeten, met een high tea. Ondanks dat er in de boekjes staat dat Chinezen niet van chocolade houden, hebben we heerlijke chocolade taartjes gegeten, helaas wel voor een Westere prijs.
Verder hebben we ontdekt dat groene thee niet altijd de groene thee is die wij kennen.... Laatst kreeg ik er één van zeewier koffie met schuim....heel apart, niet erg lekker.
De eerste weken mogen wij van onszelf af en toe een beetje spijbelen en ‘gewoon Westers’ eten. Al was het eten bij de Japanner laatst ook echt heerlijk! We hebben erg lekere sushi gegeten in het restaurant in het hotel. Terwijl Rogier en ik zaten te eten, werd Odette bezig gehouden door de vele, lieve serveersters. Deze vouwden kraanvogels en bloemen voor haar. Toen Odette even uit de wagen mocht, wilde ze zelf naar een van de mooie dames. Vervolgens is ze met elke serveerster op de foto gegaan, helaas hebben wij dit moment niet kunnen vastleggen, voortaan nemen we altijd het fototoestel mee!
Gisteravond hebben we weer een ‘pedestrian street’ (laan met allerlei eettentjes, speciaal opgezet voor expats) in de buurt van het hotel ontdekt. Volgens ons boekje moesten we daar de ‘Big Bamboo’ uitproberen, dat deden we dus. Het bleek een ontzettende aso tent te zijn, erg Amerikaans, maar wel grappig om eens geweest te zijn. Het zat bomvol met westerse expats en hun kinderen. De menukaart bestond uit hamburgers met friet (en Heinz ketchup), pizza’s of wraps. De serveersters waren gekleed in superstrakke-mini jurkjes (waar Rogier natuurlijk een foto van heeft gemaakt, met excuses voor de slechte kwaliteit), best een beetje ‘sleazy’. Op het terras stond een springkussen voor de kinderen. Deze vreetschuur had net zo goed in Chersonisos (er zat zelfs een heuse ‘Barbie’) kunnen staan, maar dat kan dus ook allemaal in Sjanghai.

Na enkele keren buiten de deur gegeten te hebben hadden we zin in een maaltijd op de kamer, Room Service! Het telefonisch bestellen ervan verliep al wat moeilijk, de engels pratende Chinees moest van verre gehaald worden (dan hoor je door de telefoon: trippel trappel trap, daar komt een Chineesje aanrennen!!). Helaas voor ons is er wat mis gegaan en heeft de overheerlijke Club sandwich onze kamer nooit bereikt. Met onze maag gevuld met fruit en chips zijn we maar naar bed gegaan. Odette had hele andere plannen en heeft ons lang wakker gehouden.
Uiteindelijk zijn we rond 4.30 uur van ons strakke opvoedingsschema afgestapt en hebben we een flesje voor Odette gemaakt. Voor deze ene keer krijgt ze ’s nachts eten maarrrr... ze moet er vooral niet te veel aan wennen. Oeps.... de fles was binnen 2 minuten leeg, vervolgens heeft onze dame heerlijk liggen slapen.... Voortaan moeten we haar wellicht overdag meer te eten geven :)

Over het werk en de collega’s van Rogier kunnen we nog niet veel vertellen aangezien het nu vakantie is ivm de nationale feestdag, 1 oktober. Rogier heeft dus nog maar 2,5 dag gewerkt. Vrijdag en zaterdag moet hij trouwens wel weer aan de slag. Normaal gesproken hoeft hij niet op zaterdag te werken maar omdat ‘men’ al zoveel vrije dagen heeft gehad afgelopen week, wordt aanstaande zaterdag als officiele werkdag ingelast.

Weer even wat anders. Men is hier nog steeds vanalles aan het bouwen. Leuk detail hierbij is dat de steigers en loopplanken van bamboe-palen zijn.
Wat ook erg handig is (en voor Nederland nog een goed idee), is dat stoplichten hier aftellen. Het licht springt op groen en na een tijdje verschijnt er een getal dat aftelt, meestal vanaf 24. Zo weet je dus precies hoeveel seconden je nog hebt om veilig aan de overkant te komen. Mensen zijn dus al aan de overkant zodra het rood is. Dit werkt echt goed.
Ook zijn we erachter gekomen dat verkeer dat afbuigt naar rechts altijd vrij is om door te rijden (in Nederland is de regel nooit echt goed van de grond gekomen). Dit doet soms wat chaotisch aan maar als je deze regel eenmaal doorhebt is het wel duidelijk.

Ik moet nog even terugkomen op mijn vorige verslag over de woordjes “ja” en “nee”. Helaas, mijn theorie klopte niet, het woordje “nee” bestaat wel in de Chinese taal.
Een korte uitleg: Er bestaan geen aparte woorden voor ‘ja’ en ‘nee’. In plaats daarvan wordt het werkwoord uit de vraag herhaald voor ‘ja’. Voor ‘nee’ wordt het werkwoord uit de vraagd herhaald met daarvoor het woordje ‘bù’. Tegen de tijd dat wij weten welk woord het werkwoord is kunnen we dus pas ‘ja’ of ‘nee’ zeggen!
Totdat we officieel Chinese les krijgen zijn wij zelf een beetje aan oefenen met de Chinese taal. Op zich is de taal niet moeilijk, qua grammatica (geen naamvallen, geen werkwoorden vervoegen), veel zaken zijn erg logisch. Ook veel klanken zijn enigszins bekend vanuit het Nederlands. En eigenlijk blijkt nu juist hoeveel van deze klanken we al gebruiken in onze taal, alleen schrijven we ze telkens anders (hoezo, niet logisch?). Hieronder een kleine greep uit de verschillende klanken (even hardop opzeggen):
J --> klinkt als ‘j’ uit jeans, of ‘dj’ uit wandje
Q --> als ‘tsj’ uit fietsje of tsjirpen
Zh --> klinkt als ‘djh’ uit jungle

Sh --> klinkt als ‘sj’ uit shirt
X --> klinkt als ‘c’ uit citroen en als ‘sj’ van sjaal (zit er tussenin)
Het onthouden van de uitspraak is echter nog even wennen en vergt veel herhaling!
Aanvullende uitleg: De Chinezen hanteren zelf alleen de Chineze karakters/ tekens. Maar voor de westerlingen hebben ze het ‘Pinyin’ gemaakt; de Chinese taal in de voor ons bekende letters. Echter heb je dus weer een ‘ontcijfercode’ nodig om dit Pinyin te kunnen uitspreken zodat de Chinezen ons ook daadwerkelijk begrijpen. Vrijwel alles wordt hier in zowel karakters als in Pinyin aangegeven, zo ook de straatnamen. Als wij dus het Pinyin goed kunnen uitspreken, kunnen we ons redelijk verstaanbaar maken. We hoeven dus niet de Chinese tekens te kennen!

PS. We hebben ook een kort filmpje over het exponentieel groeiend aantal Chinezen om Odette heen op de site gezet.