Verslag deel 2, de eerste week

Vandaag (zaterdag) een rustige dag. We zijn nog aan het bijkomen van de eerste week, ook gisteren hebben we een drukke dag gehad. We zijn met Dennis, de broer van een collega van mij (Elke) op pad geweest. Dennis heeft ons een aantal leuke en toeristische plekken in Sjanghai laten zien.
Zo zijn we begonnen in de French Concession, met Frans aandoende huizen. We hebben door kleine straatjes gelopen, vrij toeristisch, wel erg leuk. Tussen de winkeltjes en restaurantjes wonen mensen, bij sommige kan je direct de ‘keuken’ in lopen (een gootsteen in een zijweg). Opvallend is hoe de mensen hier hun was ophangen, gewoon op (of boven) straat, alles hangt aan een stok/ bezemsteel. Zo kunnen ze binnen de was eraan bevestigen en buiten de stok horizontaal over de weg hangen. Onderbroeken, BH’s, pyamabroeken.... we zijn van alles tegen gekomen, heel apart. (Mensen lopen hier graag in hun pyama rond, een teken dat ze niet hoeven te werken. Echter tijdens de EXPO is dit verboden).
Bij een thais restaurantje hebben we heerlijk gegeten. We zaten buiten omdat onze kinderwagen wel erg groot was voor dit restaurantje. Odette trok “zoals gewoonlijk” erg veel aandacht. De serveerster stelde voor om 5,- per foto te vragen, dan waren we nu bijna miljonair.....
Vervolgens gingen we naar een vaste lokale markt, heerlijk vers fruit en groente, maar ook veel levend gedierte (vissen, eenden, kippen), brrrr. We liepen hier rond een uur of 15.00 rond, echt alle verkopers lagen te slapen. Hoofd op de ‘toonbank’ en pitten maar, het kan allemaal. Wanneer de klant iets nodig heeft maakt hij de verkoper wel wakker.
Zonder iets gekocht te hebben liepen we door naar een zeer toeristisch gedeelte met allerlei koffiebars (en een deutsche bierstube met westere serveerster in lederhosen). Na een kopje koffie bij een soort Starbucks vervolgden we onze weg door een erg sjieke buurt. Veel groooote auto’s. Die zijn hier trouwens allemaal erg groot! Nog geen ford Ka gezien.
We stapten in een taxi en reden naar de Bund, waar we de ‘echte’ skyline van Sjanghai hebben bewonderd, zie de foto’s en oordeel zelf. Wij vonden het in ieder geval weer eens impressive! Ondertussen werd het alweer donker, binnen een half uur is de zon hier weg. ’s Avonds is het hier net een grote kermis, overal lampjes en verlichting. De snelweg (die hier over andere wegen heen loopt) is aan de onderkant blauw verlicht (‘Meerhoven by night’ is hier niks bij). Bomen lijken ’s nachts nog groener door de verlichting en het ene gebouw is nog mooier dan het andere. Op sommige gebouwen worden hele filmpjes afgedraaid, geweldig!
Na wat rondgelopen te hebben over de Bund (stilstaan is geen optie, zie verder) hebben we een erg leuk dakterras-café gevonden en nog een paar drankjes gedronken. Vervolgens zijn we weer een taxi ingestapt, hebben we Dennis thuis afgezet en zijn ook wij naar ons hotel gegaan.

We hebben al meerdere keren in een taxi gezeten. Thuis ben ik gewend om “mee” te rijden met de chauffeur, hier moet je dat vooral NIET doen. Je wordt helemaal gek. Van links naar rechts, van snel naar langzaam, oeps... een stoeprandje, even snel over het fietspad, het kan allemaal. Een beetje jammer dat de gordels niet werken en dat Odette in een zelf verzonnen autostoeltje zit (de stoel van de kinderwagen), maar blijkbaar gaat dit allemaal prima. Je ziet nergens ongelukken en hoort nooit sirenes.

Het is echt heel maf, maar je voelt je hier zo veilig. Gisteren in het centrum, het was een feestdag, overal stond politie en ME klaar voor als er iets zou gebeuren. Blijkbaar zijn ze bang voor opstootjes.....In Nederland heb je dan al snel een ‘unheimlig’ gevoel, hier helemaal niet. Ondanks zeer grote groepen mensen wordt het niet opdringerig. Behalve als we stilstaan met de kinderwagen.......Odette is een echte bezienswaardigheid. Al lopende kijken er heel wat hoofden om, zelfs de meest stoere “hangjeugd” (die hier trouwens helemaal niet is) en ook mannen willen even in de kinderwagen kijken. Maar als je gaat stilstaan.......pffff niet gelogen, binnen 1 minuut heb je al snel meer dan 20 chinezen boven je kinderwagen hangen. Het liefst met een fototoestel. En de aantallen chinezen blijven exponentieel groeien! Omdat ik het dan wel weer welletjes vind, zeg ik tegen Odette “bye bye” en doe haar voor hoe je moet zwaaien, dan gaan vervolgens alle chinezen aan de kant, zwaaien terug en verdwijnen weer in het niets, heel maf.
Heel grappig is trouwens de manier van foto’s maken hier. De mensen die van Odette een foto willen maken vragen dat vaak eerst (“Can I make picture?? Please please, she’s so cute!!”), als de foto is geschoten gaan ze eerst staan gillen en springen daarna laten ze graag zien hoe de foto is geworden....ik heb nog nooit zoveel slechte fotografen bij elkaar gezien. Als Odette er voor de helft op staat is het knap!

Chinezen zijn sowieso een interessant volk. Soms zijn het net kleine kinderen, heel puur in hun (vrolijke en enthousiaste) emoties en nemen ze zaken erg letterlijk (regel een trein om 18.00 uur, ‘kunnen’ ze niet als de trein om 18.12uur vertrekt), ze lijken weinig zelf na te kunnen denken of initiatief te tonen. Ook zijn het harde werkers (die echter overdag op hun werk ook gewoon slapen) welke in no-time een wolkenkrabber opbouwen, en super behulpzaam en vriendelijk. In gesprek met een Chinees zal hij/ zij na een antwoord gekregen te hebben op een vraag misschien een keer verduidelijking vragen als hij/zij het niet snapt. Daarna niet meer. Super grappig, snap je de vraag niet, geef je toch gewoon antwoord en dan loopt het gesprek weer verder. Ze kennen geen ‘nee’, ook echt letterlijk, in de taal, bestaat het woordje ‘nee’ niet!

Eergisteren werd tijdens een middagwandelingetje de weg geblokkeerd door verschillende zaken, ik kon er eigenlijk gewoon niet door. Gelukkig was er een behulpzame man die zomaar even een grote kei/steen aan de kant rolde, super grappig. Ik dacht dat die stenen (super glimmend en helemaal rond) misschien daar tijdelijk lagen en opblaasbaar waren. Dus heel grappig dacht ik de steen wel even terug te rollen. Haha, die kerel gillen, het was gewoon een echte steen. Toch aardig van de man.
Sjanghai is niet rolstoel of kinderwagen vriendelijk. Heel veel stoepjes en trapjes. Je ziet ook bijna geen rolstoelen of kinderwagens. Ouders dragen hun kinderen en baby’s op de arm, soms in een drager of doek, meestal gewoon op de arm. Minder valide mensen ‘bestaan’ hier niet. Toevallig zagen we vandaag een kindje met het syndroom van down, dat is echt een uitzondering. De kinderwagens en rolstoelen die je ziet zijn voornamelijk buitenlanders.

Veel dingen zijn hier zo goedkoop. Een walhalla voor iemand als ik die van schriften, schrijfblokken en andere kantoor/schrijfwaar houdt. Kleding en andere zaken moeten we nog gaan ontdekken, maar belooft ook geweldig te zijn. Ook speelgoed is bijzonder, alles lijkt leerzaam te moeten zijn.
Ik heb van die bakjes gekocht die je kunt stapelen. Op de bakjes staan aan één kant de cijfers, aan de andere kant de letters. Bovenop zitten bolletjes (bakje 1 heeft 1 bolletje, bakje 10 heeft er 10). Er zijn dus drie manieren om de bakjes te stapelen. Als de hele toren is gemaakt kan je er een ‘beestje’ bovenop zetten die dan als beloning een muziekje speelt. Maar ook de koekjes voor kinderen, voor als de tanden doorkomen (Voor elke hoeveelheid tanden heb je weer andere koekjes, ik wist niet dat deze bestonden, maar hier in ieder geval wel), deze koekjes hebben de vorm van letters en cijfers. Haha, ik zie me Odette al een koekje geven: “Odette, eerst “drie” zeggen, daarna mag je de “3” opeten!”.
Misschien toch eens proberen, als die tanden ooit nog eens doorkomen......

Tot slot:
• Ons appartement is geregeld. Zie onderstaande hyperlink voor een impressie en plattegrond:
http://www.belvedere.com.cn/showpicture.aspx?picname=/Pictures/Plan/jpg/room-84.gif
heel misschien kunnen we er komende week al in, anders wordt het half oktober. Dus nog even afwachten waar al mijn verjaardagskaartjes naar toe gestuurd kunnen worden :)
• Het is zo leuk om jullie reacties te lezen!
• We hebben wat foto’s geplaatst bij het verslag van vandaag en ons eerste verslag.
• Na de feestdagen hier (tot vrijdag heeft Rogier vrij) gaan we naar de EXPO. Heel direct merk je er niks van, maar gebouwen zijn gerenoveerd en blijkbaar zijn er een hoop regels en verboden bij gekomen voor de mensen hier.

Tot het volgende bericht!